TË MJERËT NE ҪFARË POLITIKANËSH QË KEMI SOT
Psikologjia e racave.
Psikologjia e racave slave dhe klasifikimi psikologjik o analfabetizmit shqiptar bazohet në tamam si klasifikim anatomik në konstatimin e një numri të vogël tiparesh kryesore e të pandryshueshme të karakterit shtazor dhe ate të moralit shqiptar, të injorancës, servilizmit ndaj atdheut. Kjo quhet klasifimi psikologjik i racave shtazore e njerëzore.
Këtu, elementët kanë rëndësinë më të madhe. Racat e lashta iliro-shqiptare dhe racat e ulëta afrozaiatike. Njëra racë tradhëton kombin. Shembullin më të qartë të kësaj të vërtete e afron ajo racë e nënshtruar dhe e asimiluar duke mos e përdorur gjuhen, historinë dhe analfabetizmi e tjera. Ja se si bien kulturat dhe perandoritë duke u hapur rrugë krijimeve të reja. Përzierja e gjakut dhe prishja racore janë shkaqet e vetme që kanë sjellë rënien e qytetërimit antike Iliro – Dardanë, pasi kombet nuk shkatrrohen kurr nga lufta, por nga humbja e fuqive rezistuese, të cilat janë karakteristikë e gjakut të pastër racor (Iliro-Dardan). Ky fat përcaktohet kryesisht nga karakteri i ynë.
Elementet psikologjikë grupimi i të cilëve bën të mundur këtë klasifikim racas. Karakteri, gjaku i bër ujë. Morali i dobët dhe cilësitë e karakterit kombëtar janë të përhershme e përbëjnë elementin e të pa ndryshur të servilëve dhe përulësve përpara armikut shekullor. Ndërsa raca e ulët lufton për zgjerimin e territoreve sllave në dëmë të shqiptarëve. Racat ndikojnë te njëra-tjetra. Arsyet e mundesisë për ta detyruar një popull të ulët të pranojë qytetërimin e lartë evropianë.
Terrori serb dhe albanofobia…
Siç ka thënë Frederiku i Madh: “Në qoftëse se ushtarët tonë do ta kuptonin se për se luftojmë ne, nuk do të bëhej asnjë luftë!”.
Terrori serb mbi shqiptarët përbën një kapitull të veçantë të politikës shekullore serbe, nën patronatin turko-ruse, që nga pushtimet e para të trojeve shqiptare. Strategji e perhershme e projekteve monstruoze serbe që nga gjysma e dytë e shekullit të kaluar dhe gjatë gjithë shekullit tonë ishte gjenocidi, pastrami etnik i trojeve shqiptare dhe sllavizimi i tyre.
Që nga luftërat ballkanike e deri më sot Serbia dhe ish Jugosllavia, mbrentërore e komuniste, kanë vazhduar gjenocodin mbi shqiptarët etnik, duke vrarë më qindra e mijëra shqiptarë, duke shpërngulur për në turqi rrethë një miljon shqiptarë dhe duke shprënsuar e kolonizuar 381245 hektar tokë të tyre me rreth 250 mijë serb e malazezë. Tani Serbia ka vendosur në Dardani mbi 20 mijë kolonë serbë nga Kroacia. Ky terror serb, që synon spastrimin etnik të trojeve shqiptare, po vazhdon edhe sot në forma më brutale.
Dardania dhe viset tjera etnike shqiptare nën ish Jugosllavi gjitë gjithë historisë kanë pasur karakter etnik shqiptar, ndërsa sa kohë që ishin nën sovranitetin e sllavëve të jugut, ato kanë qëne të pushtuara prej tyre dhe vetëm të tilla janë shpallur toka sllave.
Sloganet Dardania Jërusalem serb, Serbi e Vjetër, djep i Serbisë, shqiptarët e pakryqëzuar etj., janë një arsenal mitologjik i propagandës kundërshqiptare, me të cilën shprehet albanofobia shekullore serbe. Politika serbe edhe sot e ka ngritur Dardanin në mitemë kombëtare për ta mbajtur ende koloni të vet. Pretendimet serbe për të drejtën historike e etnografike mbi Dardanin tingëllojnë sot absurd, sepse mbështetën në pushtimin e saj të shek. 13 e 14 nga shteti mesjetar serb i Rashit, i cili djepin e kishte jashtë Dardanisë së sotme, si dhe në përvetësimin serb të kishave romako-bizantine.
Skizma e kishës katolike dhe asaj ortodokse më 1045 kalonte mespërmes trojeve iliro-shqiptare. Atëherë edhe shqiptarët u përkisnin të dy këtyre RITEVE. Kisha e pavarur ortokse serbe njihet vetëm në shekullin 15. Lamenti serb për betejën e humbur në Fushë Kosovë më 1389 mund të jetë, në të vërtetë, vetëm lament për strategjinë e gjithë koalicionit ballkanik të shkaktuar nga invazioni aziatik, e jo kompleks për revanshin mbi shqiptarët etnikë.
Edhe sot Serbia rrënon momumentet historike e kulturore në Mitrovicë dhe ngre monomente kishtare e historike serbe, duke mbuluar me mbishkrime cirilike Dardaninë, mu si në mesjetë, për të krijuar imazhin serb të saj.
Sipas burimeve slave, elementi serb në Dardani para luftrave ballkanike përbënte 5% të popullsisë së saj, ndërsa sot ai është 8%. Sipas logjikës kolonialiste serbe për Dardaninë, tërë Ballkani do të ishte i turqëve, sepse sunduan pesë shekuj me radhë; të gjitha repuklikat e ish Bashkimit Sovjetik do të ishin ruse, sepse u mbizotëruan prej rusëve; India do të ishte britanike, Algjeria francize etj.
Trojet shqiptare etnike shqiptare të pushtuara nga sllavët e jugut, për të pasurisë natyrore dhe pozitës së ndjeshme gjeostrategjike në Ballkan, edhe sot mund të jenë vetëm koloni e fundit në Evropë, ndërsa shqiptarët e robëruar ind i huaj në çfarëdo organizimi të tyre shtetëror.
Dardania e ka identitetin e vet historik dhe etnik iliro-shqiptar që nga Dardania antike, Vilajeti i Dardanisë më 1867, njëri ka katër vilajetet e Shqiperisë në Perandorinë Osmane, dhe ligjitimitetin e çlirimit të vet nga pushtuesit Osman më 1912 dhe pushtimi fashist më 1944. Dardania ka gjithashtu integritetin gjeografik, ekonomik, demokratik e kulturor. Dardania, sidomos Mitrovica nuk mund të jetë çështje e sovranitetit serb, sepse është aneksuar me dhunë ushtarake më 1912, 1918, 1924, 1945 dhe me 1999.
