TANI O SHQIPTARI I ZI, JA NE O JA TI. PO NE E JO TI!
Chryssippi thotë me gjuhën e tij të fort stoike.
“Në vend të kripës natyra i ka dhënë tradhtarit një shpirt, me qëllim që ai, Nexhmedini të mos kalbet”.
Së pari ndiej dhimbje për njerëzit e vendit tim. Pse pavarësinë dyhet privuar nga vlera. Një dramë në shumë akte. Akte që luheshin në një skenë që quhej Shqipëri Etnike. Akte e një drame shqiptare të shkruar rreth një shekulli më parë së të vihej sot në skenë nga skenaristë përbindësha shqiptarë. Sigurisht skena shqiptare ishte shume e madhe, por aty drama luhej në Mitrovicë nga Nexhmedini dhe argatë e tij me tërë egërsinë e saj. Të luash me letrën e antikombëtare në këtë kohë është një mënyrë terroriste e të menduarit për Pavarësinë. Tetëpjeta drejt të ligës mund të vijojë pandërprerë tek raca shqiptare; sepse në një grad të caktuar të kësaj race do të asgjasonte vetveten.
Kjo nuk është një gjë e mirë. Shembullin më të qartë të kësaj të vërtete e afron ajo racë e nënshtruar dhe e asimiluar duke mos e përdorur gjuhen e tij. Ja se si bien kulturat dhe perandoritë duke u hapur rrugë krijimeve të reja. Përzierja e gjakut dhe prishja racore janë shkaqet e vetme që kanë sjellë rënien e qytetërimit antike Iliro – Dardan, pasi kombet nuk shkatrrohen kurr nga lufta, por nga humbja e fuqive rezistuese, të cilat janë karakteristikë e gjakut të pastër racor (Iliro-Dardan). Në këtë botë, gjithçka që nuk i përket racës së pastër është destinuar të humbë.
Çdo ngjarje historike në botë nuk është as më shumë e as më pak veçse shfaqje e instiktit të vetëruajtjes racore, qoftë kjo në të mirë apo në të keq… Kafsha jeton vetëm për vete, kërkon ushqim vetëm kur është uritur dhe lufton për të ruajtur jetën. Shqiptarët e lanë pas dore ruajtjen (jo me deshirën e vetë) e përzierjes të racës me Turqit, sllavet, afroaziatikët etj., dhe kështu humbëm të drejtën të jetonim në parajsën që e kishim krijuar vetë. U përfshinë në përzierje racas dhe e humbëm aftësin krijuese kulturore derisa në fund, u bëmë mendërisht, por edhe fizikisht, më tepër të ngjashëm me pushtuesit shekullor e të nënshtruar deri në ditët e sotit.
Goditjet mbi Pavarësinë filluan serish nga ai dhe banda e tij.
Goditje therëse u pasuan nga një shqiptar i zi. Të forta e të pareshtura. Dhe meqë ra fjala për shqiptarët e zinj, ja ku është lekunia e tij që mendohet si ta rrethoj tashmë historinë shqiptare…
Befas u dëgjua gumëzhina e mprehtë e dronit të telekomanduar nga Turqia mbi muret e larta rreth pavarësisë. Siena u kthye e pamë islamistin e tërbuar që u shfaq në facebook dhe po fluturonte drejt presë së tij dhe u sul drejt “Shpalljes së Pavarësisë”.
O Nexhmedin e shtrigë e vjetër…
Qoftë mallkue kush s’na do bashkë…!
Ai lëshoi një murmurim habie dhe antikombëtare. Pra, ky i muslimanizuari “mëshirëmadh”, i cila sapo tha që shumica e shqiptarëve:
“Nuk e deshtën pavarësinë e shpallur më 1912!”.
Ai nuk do gjë tjetër veçse të heqë qafe sa të jetë e mundur kritikën e arsyes së pastër ndaj islamit politikë, ndajë historisë shqiptare…! Zoti na ruajtë prej tij dhe shqiptarëve gjak prishur!
Ç’farë llumi jeni ju!
Pra është thjesht moskuptimi ose ngatërrimi i principeve praktike, gjuhëve të moralit ato teorike dhe banale, prej të cilave vetëm të parat mund të sigurojnë njohje lidhur me mbishqisoren apo doktrinën tënde të dijës, nëse akoma shpërthen injoranca, egoja e një grindje për atë çfarë thotë filozofia yte islamiste e TIKAS; dhe prej kësaj, meqë kundër flamurit dhe Pavarësisë nuk thuhet më dhe nuk mund të thuhet asgjë që nuk i përketë popullit shqiptarë, mund të shpallet me “plot arsye” lidhja së afërmi e një traktati të fshehtë e të përjetëshme me sulltanin turk Erdoan.
Një afrim i shqetësues për kombin e shtetin për një lidhje të përjetëshëme me sunduesin 540 vjeçar…
O ju, gjyqtarë e prokurorë, të cilët i keni dhënë paqen “Dardanisë”, vendosni kë do të zgjidhni, shpirtin paqësor të shqiptarëve apo atë vrastar!
Një histori që bën të mendosh! Përtej një “historie me turkun”, problem edhe më tragjik. Nexhmedini e quan veten turk-kosovali. Për fat të keq kritika pozitive që botohen në facebookun tonë nuk çmohen si të thella. Kurse në të vërtetë është më e zorshme ta shpjegosh nga pikpamja kombëtare, pse është e bukur apo ajo vepër…
O Zot! Me dhjetra herë ishin përpjekur ta shkulnin Drdaninë e shqiptarët nga harta e botës. Turqit osmanë, në fillim, e të till pas tyre Nexhmedinët, Shefqetët, Tërnavët, grekët, serbo-malazezët, shqiptarët zuzarë e zagarë natyrishtë, të tjerë, me peshë e pa peshë, njerëz të shquar spiunë, servilë e hudherina me shkakë e pa shkakë…, nuk u rrëzua gjithsesi, por vetëm e coptuan dhe ndërtuan mure ndarëse…
Kjo nuk është një gjë e mirë. Dhe kjo ishte, më në fund, gjë e domosdoshme për çdo shqiptarë që ka gjak shqiptari. Shembullin më të qartë të kësaj të vërtete e afron ajo racë e nënshtruar dhe e asimiluar duke mos e përdorur gjuhen e tij. Ja se si bien kulturat dhe perandoritë duke u hapur rrugë krijimeve të reja. Përzierja e gjakut dhe prishja racore janë shkaqet e vetme që kanë sjellë rënien e qytetërimit antike Iliro – Dardan, pasi kombet nuk shkatrrohen kurr nga lufta, por nga humbja e fuqive rezistuese, të cilat janë karakteristikë e gjakut të pastër racor (Iliro-Dardan). Në këtë botë, gjithçka që nuk i përket racës së pastër është destinuar të humbë.
Çdo ngjarje historike në botë nuk është as më shumë e as më pak veçse shfaqje e instiktit të vetëruajtjes racore, qoftë kjo në të mirë apo në të keq… Kafsha jeton vetëm për vete, kërkon ushqim vetëm kur është uritur dhe lufton për të ruajtur jetën. Shqiptarët e lanë pas dore ruajtjen (jo me deshirën e vetë) e përzierjes të racës me Turqit, sllavet, afroaziatikët etj., dhe kështu humbëm të drejtën të jetonim në parajsën që e kishim krijuar vetë. U përfshinë në përzierje racas dhe e humbëm aftësin krijuese kulturore derisa në fund, u bëmë mendërisht, por edhe fizikisht, më tepër të ngjashëm me pushtuesit shekullor e të nënshtruar deri në ditët e sotit.
Sot për këto jo të vërteta shqiptari i zi mund të flasë si t’i lavërdisë dhe t’i vijë për mbarë. Të vrarët nuk ngrihen e të thonë:
“Dale o shqiptari i zi se ju jeni tjetër nga ç’thoni e ç’dukeni!”.
Nëse nuk frenohet ky njeri i zi, funksionon si një murtajë… të tillë njerëz shtohen nga brezi në brez, deri sa të mirat e kësaj toke e ushqenin këtë njeri faqe zi, tkurren e shterrojnë… duke zbuluar përbindëshat brenda nesh, që do të luftojnë deri në vdekje për të ushqyer të vegjëlit e tyre.
Ky është ferri nëntërrathësh i Dantes…
Kjo është ajo çka na pret. Ndërsa e ardhmja na vërvit vetvetën drejt nesh, e nxituar nga sulmet e fundamentalizmit islam, ne lëkundemi mbi rrethin e parë të ferrit duke u përgatitur të biem poshtë më shpejt nga se e kishim menduar ndonjëherë, drejtë asimilimit e tradhtisë.
I pushtuar nga djalli turk? Ndoshta. Nexhmedini e ktheu vështrimin te testamenti i Erdoanit që po hante shpirtrat e mjerë shqiptarë, i cili nuk kishte qenë në gjëndje asnjëherë të spastronte tradhtin e tij. Nexhmedini i poshtuar? Sjelljet e tija të denja për besim ndaj turkut duan të thonë se të gjitha mbeturinat shqiptare do të bashkohen me një parti antikombëtare në mendimin dhe në synimin për të kërkuar në vitin 2017 rihabilitimin tërësor gjenocidal dhe të veprës së tyre. Posaçërisht pas viti 2000 furia mediatike e Nexhmedinit u lëshua me akuza dhe me shpifje të papara kundër së parës sprovë “Shpalljes së Pavarësisë”, duke synuar që me këtë furi egërsie të mbulohej e të harrohej periudha e pavarësisë, Turqia kriminale që e hodhi trojet shqiptare në greminë dhe i bërë plaçkë tregu.
