SHQIPTARËT VIKTIMË E POLITIKËS DHE ISLAMIT POLITIKË NGA DRENICA
Atëherë shqiptarët do të pyesinin veten: ç’fituam nga kjo shpurë politikanësh, hoxhallarësh e demagogësh injorantë?
E mira e ka pushtetin e vet të brendshëm që prodhon të mirat e tij, bekimet e tij për popullin. Në radhë të parë për kombin…
Dardania ka kudo shqiptar të ndershëm e atdhetar! Kjo Dardani ka nxjerrë aq shumë trima e atdhetar sa që i përmendë edhe Bajroni e Mis Durhami..
Shteti ka përgjegjësi. Armiqë nuk ka përtej kufijve por ka edhe Brenda!
Shtetin po e gërryen sëmundja e zezë e prontos dhe islamit politikë… Shtetin tonë e kanë pllakosut të gjitha fatketsitë nga të gjitha anët e brendëshme e të jashtëme. Shteti u krijuar pa karakter e shendet nga ata shqiptar që nuk ia duan të mirën.
Hashim pasha mos pandehë se Dardania është çifliku ytë dhe e prontos! Vishtërsia në përkufizimin e një qytetërimi del edhe nga divergjencat që lindin kur bëhet fjalë për të identifikuar anëtarët e “Organizatës Pronto”, e mendojnë se Dardania është njejtë si Turqia përfaqëson një qytetërim Anadollak më vete, të dalluar nga pjesa tjetër e Perëndimit dhe sidomos që “kosovalit janë të islamizuar” sipas Milazimit të Krasniqëve dhe të prirur në rast konflikti të rreshtohen me frontin sino-islamik sesa me Perëndimoret.
Nëse koncepti i “qytetërimit ilirio-dardanë” përdoret për qëllime fetare apo politike, lidershipi i shtetit bëhet palaço: në fakte, sa më e fortë është ndjenja e identitetit fetar, aq më i fortë do të jetë korozioni i anëtarëve të xhëmatit dhe i pushtetarëve.
Një fjalë e urtë, thotë: “Ç’të mbjellësh, do të korrësh”.
Pushteti i Hashim Brojes dhe i ministrave e papagallëve të tij Blerant Stavilecit dhe i biri Milazimit, Memli Krasniqi që sot ulërijnë dhe ankohen ndajë Lëvizjes së VV,së, edukuan për dekada të tëra antishqiptarin, zhduken moralin shqiptar, vranë ndjenjat dhe shkallmuan moralin shqiptar. Futën tek njeriur shqiptar, krimin politik, korrupsionin, errësirën me anë të xhamive. Më e keqja tek Hashim pasha i prontos është se ai është shndërruar në një njeri pa ndjenja, pa moral, shpirtkazmë e pa kombë, sepse në të kundërt ky far pasha i Erdoganit dhe sejmenët e tij Memli e Bleranti do të kishin dhënë shenja të një pendimi sado të vogël, por surratetë tyre se bëjnë dot.
Sa herë që xhamitë shqiptare merreshin me një problem njerëzor, kishte shumë gjasa që të kërkonte ndihmën e islamit politikë në Turqi. Dardania ishte vendi ku, në vitet e pas luftës, në mesë rënies së përgjithshme ekonomike dhe sociale të shkaktuara nga vetë politika drenicake. Presidenti kosovali, Hashim pasha, i rrethuar me kulltuqe e luksë të shfrenuar në kryeqytetin e tij Prishtinë, e priti me lehtësim ardhjen e Legjoneve arabe e turke, ashtu si qindra këshilltarë dhe instruktorë fetar turqë, luftarë të ISISIT të mbushur me miljona dollar nga Arabia Saudite e Turqia.
Dukeshin në fakt sikur ekzistonin kushtet për marrjen e pushtetit nga ana e islamikëve. Por në ndryshim nga Afganistani e Irani dhe nga vendet tjera ku këta do të mundohen të luajnë kartën e kryengritjes, veçse në Dardani përpjekja e tyre u drejtua të kaloj përmes procesit elektoral. Duke menduar të sigurijnë shumicën absolute në zgjedhjet lokale e të përgjithshme, fronti i politikanëve dhe i hoxhallarëve drenicakë të “shpëtimit” si Milazim e Shefqet Krasniqi duke parë vetën nga një “Perandori hajdutësh e spiunësh të vdekur”.
Por përpjekja për ta shndërruar Dardaninë në republikë islamike do të dështonë: politikanët e deputetët e PDK,së servilë e puthadorë të Drenicës dhe shqiptarët trutharë janë në shumicë e të pandjeshëm, në mos kundërshtarë të kulturës shqiptare, ndaj thirrjes për sharia-n në versionin afgan dhe sidoqoftë të mbrojtur me një traditë sufi të papajtueshëm me modelin Iliro-Dardanë. Me gjithë atë refuzim përfundimtarë, për më shumë se tetëmbëdhjetë vjet Dardania ishte një nga hijeroret e atyre hajdutëve, kriminelëve, spiunëve, tradhtarëve dhe islamistëve të xhihadit afgan që, kishin vendosur të të eksportonin luftën e shenjtë në vendet, në trojet shqiptare dhe të shpërthej si gjyle topi… Marrëdhëniet e forcave në gjirin e lëvizjës islamike u çekuilibruan kështu në anën e xhihaditësve dhe politikanëve të korruptuar nga Drenica, Gjilani, Prizreni e Gjakova më gjërë, mes të cilëve shumë veteran të xhamive e të pushtetit nga të gjitha anët, që zunë të bënin të vetmen gjë që kishin mësuar të bënin luftën fetare dhe korrupsionin. Nga tetëmbëdhjetë vitet e që pasuan, vendi u përshkua nga një luftë bandash e hajdutësh dhe islamistësh të tërbuar kundra shtetit dhe kulturës sonë.
Nevoja për pronton e për hoxhallarët është vetëm njëra nga arsyet që i kanë shtyrë disa politikanë dhe disa organizata fetare në Drenicë e Prishtinë të përpiqen ta kthejnë mbrapsht prirjen për “përplasje qytetërimesh”, duke e baraspeshuar midis kuklturës shqiptare e asaj turke.
Por hanëm ky process çmagjizimi, që vazhdon prej qindar vjetësh në kulturën tonë dhe përgjithës, ky “përparim i tyre”, të cilit i përkasin edhe politikanët e deputet si hallkë dhe forcë shtyese a ka ndonjë kuptim që kapërcen mbi anën e errët dhe antikombëtare.
