ROLI I ISLAMIT POLITIK NË SHKATRRIMIN E IDENTITETIT SHQIPTAR
Të gjithëve u hynin në punë këta faqezi!
Vetëm Atdheut jo..!
Etja për hakmarrje dhe zbatojnë urdhërat e të tjerëve. Te një përulje e tillë fetare përmblidhet aq shumë herezi, saqë nëse do të ktheheshin në kohërat e inkuzicionit, këta fenatikë fetarë, me sa duket do të ishin të parët që do të futeshin në zjarr. Dëshira e zjarrtë për tradhti.
Këta e meritojnë denimin me vdekje…
Përreth këtij tradhtari në foto gjithçka shndërrohet në tragjedi kombëtare, përreth gjysmëperëndisë ISIS gjithçka bëhet dramë satirike, ndërsa përreth zotit të Siris bëhet… çfarë? Mos vallë kulturë shkretire? Por më pas, si ç’është e njohur, shumë gjëra të tij gabojnë rrugë, shumë të tjera humbasin krejtësisht. Po a ka diçka më të shëmtuar që të kërkojë karakteri i tij?
Me parimet e tyre shihen të tiranizojnë ose të përligjin ose të përbuzin duke mos i fshehur zakonet e tyre: dy qenie “shqiptare” me parime të njejta beduinësh, ndoshta, pavarësisht nga kjo duan diçka në themel të ndryshojnë kulturën tonë.
Ndikimi mbizotrues i këtij besimi politik fetar. Kjo ka përbërë gjithmon elementin më shkatërrimtar në shoqërinë shqiptare. Pjesa më e madhe e ngjarjeve në islamin politik ashtu edhe në institucionet fetare e shoqërore rrjedhin nga idetë e disa hoxhallarëve antikombëtar. Me një ide të re të islamit politik fetare lind gjithmon edhe një “qytetërim” i errësuar.
Pushteti i “idealit” politik islam: ndikimi i tij mbi karakterin. Ai drejton të gjitha aftësitë drejt një qëllimi të vetëm, shkatërrimin e identitetit shqiptar. Historia fetaro-politike e “letrare” është hija e besimeve të tyre. Edhe ndryshimi më i vogël në gjendjen e besimeve të ndonjë populli trutharë ka si rrezulltat një sërë ndryshimesh në ekzistencën e tyre kulturore e kombëtare (shih foton).
Midis ideve të ndryshme të hoxhallarët islamik politik që i udhëheqin besimtarët e që e përbëjnë faret e kësaj doktrine fetare dhe vendosjen e një qytetërimi mesjetar, idetë e tyre kanë luajtur një rol shumë dominues e negative ndaj kombit, historisë dhe kulturës. Prandaj atyre drejtësia do të duhej t’ju kushtojë një kapitull të veçantë me anë të ligjeve në fuqi.
Ky lloj besimi fetar ka përbërë gjithmonë elementin dekstruktiv dhe antikombëtar në jetën e popullit shqiptar e rrjedhimisht edhe në dëmtimin e historisë sonë. Së bashku me idetë e këtyre hoxhallarëve lind edhe një “qytetërim” i ri shkretire. Në të gjithë shekujt si në kohët e lashta dhe në kohën e pushtimit osman ashtu edhe në ato të sotit çështjet kryesore për shqiptarin truthar kanë qenë gjithmonë çeshtja fatare e jo kombi, na tregojnë se ku katandiset një popull i fanatizuar nga besimet e tij. Këta të fundit, hoxhallarët bëjnë mbi besimtarët një farë lloj hipnotizimi të përhershëm aq të fortë saqë e gjithë gjendja shpirtërore e tyre shndërrohet prej saj krejtësisht në identitet të humbur. Nuk ka dyshim që hoxhallarët krijuan shqiptarin besimtar por duke i krijuar ai u robërua shpejt prej tyre. Duke i shndërruar në bij të frikës por më tepër në bij të sketerrës dhe ky është shkaku përse ndikimi i hoxhallarëve do të jetë i përjetshëm!
Atëherë shtrohet pyetja: Nga se duhet dalluar hoxhallarët nga gjendja e tyre shpirtërore apo morale? Besimtari ndryshon kur ndryshon menyra e tij e të kuptuarit e rrjedhimisht edhe e të menduarit e të vepruarit kombëtarisht. Duhet të mbajmë para sysh jo cilësinë e besimit fetar por shkallën e fuqisë që islami politik ka mbi shpirtrat e besimtarëve. Kështu pra kjo frym fetare ka lozur rol kryesor politik në ekzistencën e besimtarëve të varfur shpitërish e kombëtarsht. Në fund të fundit ëndrra fillon të zbehet, i hipnotizuari pak nga pak zgjohet dhe sfondi i vjetër i karakterit nuk humbë por shfaqet përseri.
Nga ç’fatalitet, nga ç’pakujdesi do të zhbëjmë në praktikë një teori që e trumbetojnë çdo ditë islamistët politik? Kur veprat dhe kultura e jonë bien ndesh me këtë teori turko-arabe (Origjina e të keqës), kjo ndodhë sepse bien ndesh me moralin dhe karakterin tonë. Kur besimtarët nuk kanë nocione të drejta mbi fena islame, zënë vend idetë e rreme të hoxhallarëve duke përhapur paditurinë e tyre trashanike.
Ne përkundrazi, ne duhet t’i përdorim njohurit tona për të mirën e shoqërise shqiptare. Ne mund t’u afrohemi shqiptarëve të çoroditur dhe të mashtruar me një ndjenjë keqardhjeje, përderisa ne i kuptojmë shumë qartë ata se çfarë ndodhë me karakterin dhe gjakun e tyre.
