REBELIMI ËSHTË DETYRË E ҪDO QYTETARI E FSHATARI
Koha e maskarenjve!
Maskarenjtë e frikshëm shqiptarë “Costa Nostra” në Dardani?
Gjithçka e lidhur ngushtësisht në mes Drenicës e Prapashticës. Mes Islamit politik dhe atij korruptiv. Me kalimin e kohës ajo transformua në një termë tjetër shqiptar rrugësh deri në Presidencë e në Kryeministri…
Për mua! Prandaj e vetmja pyetje që mbetet është: Kush është i gatshëm të rrëmbej armët e mendjes pjellore për rikthimin e territoreve të humbura? Për sa më takon personalisht, mund të deklaroj me një ndërgjegje të shëndosh se do të kisha aq kurajë sa për të marrë pjesë në një fushatë për ripushtimin e territoreve, në mesin e parlamentarëve, të përbëra nga mburravecët e ndryshëm të shtetit. Vetëm perëndia e di a do ta kisha atë fat të jem në mesin e këtyre njerëzve të ndritur.
Duke shprehur dhembjen time si një ish burgosur politik për dhunën e dhimbëshme të re kombëtare, unë i ftoj bashkëkombasit të mos e braktisin Atdheun, sepse lirin nuk mund ta gjejmë të kutia e Pandorës apo te kutitë e zeza, as shpëtimin e rrugëve të botës. Njëkohësisht, shpreh pezmin ndaj kësaj “qeverie” Dardane. Pavarësinë dhe kufijtë duhet t’i mbrojmë në atdheun tonë. Kjo tragjedi na alarmon fuqishëm për rrezikimin serioz qenies shqiptare nga bishat qeveritare, turke e sllave. Përfaqësuesit e popullit mund të ulurinin sa të donin por nuk do të merrnin më mbështetjen. Këto thirrje në fakt duhet këthyer me sharje si “tradhtar” nga vetë ata shqiptar ku bazohej mbështetja e regjimit.
Prandaj, përsa i përket këtyre njerëzve, rebelimi nuk ka përfunduar. Ky popull është i aftë të mbjellë farërat e revoltës rreth e rrotull. Nuk ka pse të mos nxitohet; në dispozionin tonë është e drejta natyrore për ta mbrojtur atëdheun. Gradualisht gjithnjë e më shumë shqiptarë do të bëhen më të vetëdijshëm, gjithnjë më të ndjeshëm. Atëherë rebelimi nuk është vetëm e drejta, por detyra e çdo shqiptari dhe çdo qytetari e fshatari. Jo rebelë kundër kombit apo shtetit, por rebel kundër kësaj forme qeverisëse për të cilën ishim bindur se do të sillte shkatrrimin e popullit në menyrë të pa shmangëshme.
Nëse ndonjë funksionar i lartë politik apo deputetë i keqpërdor ligjet në parlament, nëse ndonjë funksionar i lartë fetar i keqpërdor ceromonitë fetare dhe mësimet fetare për të plagosur apo për ta sakatosur kombin e vetë. Kundërshtarët e tij nuk duhet të ndjekin të njëjtën rrugë por duhet ta luftojnë me të njëjtat armë. Pavarësisht se mund të jetë e pakëndëshme për pjestarët e saj të veçant. Si kundërshtar i këtyre dukurive negative:
“Njeriu duhet të jetë me të vërtet luftarë për atdhe dhe duhet të bëjmë diçka që të mos e harojnë kollaj!”.
Duke folur në përgjithësi, nuk duhet të harrojmë se qëllimi më i lartë i ekzistencës shqiptare nuk është mbajtja e shtetit qeverisës, por ruajtja e kombit tonë, i marrur nëpër këmbë disa herë. Mjafton të dim se çfarë pamje duhet të ketë shteti dhe duhet të synojm ta japim shtetit më të mirën.
Fryma e nuk mund të jetë fetare, por tek ne nuk mund të ketë fe. Kurse ndryshimi mes fes dhe atëdheut është i madh. E gjithë ky mësim fetar është e huazuar. Ka mundësi që disa hoxhallarë nuk e kanë ditur të vërtetën, por kjo nuk do të thotë se “mësimet fetare” këta duhet ta ndjekin qorrazi. Kur xhëmat ndjek dikë, xhëmati thjesht e imiton verbërisht, xhëmati bëhen hije e tyre, xhëmati e tradhton veten dhe kombin. Kur përulësit ndjekin dikë, përulësi ndërmerr një përpjekje dëshpruese dhe bëhet cilido, por jo vetvetja. Por mos vallë i tillë është përcaktimi antikombëtar i tyre.
Shqiptari në këtë rastë nuk duhet të jetë as i krishter e as musliman, ai duhet të jetë shpirt rebeli ndaj të keqës. Ky lloj shqiptari në raste të tilla nuk duhet ti përkiste asnjë lloj feje por vetëm shqiptarisë dhe këtu ndoshta qëndron krimi i tij!!! Për nacionalizmin shqiptar islami politik ishte i urryer, sepse rezulltoi si korbi i zi mes të popullit. Islami politik dhe politika për maskarenjtë është shndërruar në plaçkë tregu. Është një farë shpërlarje e trurit. Xhëmatin apo popullin nuk i lejohet të lidhet drejtpërsëdrejti me Perëndinë apo me ligjet në fuqi; sepse xhëmati është i detyruar t’i rrëfehet hoxhës, sepse ai ka për t’u lutur për xhëmatin. Hoxha gjithnjë del si “shpëtimtar”si ndërmjetës në linjën “njëri – Perëndi”. Ndërsa populli nuk mund të lidhet drejtpërsëdrejti me ligjet është i detyruar ti lidhet gjykatësit të korruptuar.
Feja dhe politika janë bërë biznes i hoxhallarëve dhe i politikanëve të korruptuar:
“Hoxhallarët nuk kanë asnjë lidhje me Perëndinë!”
Ky është profesioni më i vërtetë, të shfrytëzosh injorancën dhe pafuqinë e shqiptarëve trutharë. Ky është shfrytëzim i frikës nga vdekja klinike, i frikës së të panjohurës, frikës së përgjegjësisë në jetë. Hoxha do të kujdesët për shqiptarët trutharë, këta vetëm duhen të besojnë në tempujtë e errësirës (xhamia) e tij, kësaj i thonë të predikosh të gjitha llojet e gënjeshtrave, besëtytnive dhe paragjykimeve. Përkatësia e kësaj feje, kësaj i thonë t’i përkasësh mesjetës, shpellave e cila është e vdedur dhe e kalbur.
Shpirti i rebelit nuk ka përfunduar. Ai ka të tanishmën dhe horizontet e mëdha që hapen drejt së ardhmes. Në thelb, islami politik dhe rebelimi, nuk janë emra të së njejtës përvojë. Islami politik ka sakatuar e helmuar gjithçka; i ka sjellë shqiptarëve fatkeqësi të panumërta. Të bësh, duhet të bëjmë rebelim kundër islamit politik, korrupsionit, diskriminimit, varfërisë, shtypjes, skllavërisë shpirtërore dhe zajednicës. Nuk është gjë tjetër veçse shpëton një popull të tërë nga katandisja shpirtërore… Sa shumë ka prej atyre, për të cilat populli duhet bërë rebelimë.
Në botën bashkëhore ekzistojnë treqind fe. Mirpo në jetën tonë bashkohore islami politik ka bërë me miljona vrasje, vetëvrasje, tortura, dhunë ndaj femrave dhe grabitje. Me çfarë merret ky islam politik? Dhe kur gjatë kësaj, çdo musliman e quan veten fetar? Ҫdo njëri prej tyre është besnik ndaj hoxhës dhe fesë së tij; vret, dhunon, torturon, grabit, por nuk harron se ai është musliman, se ai beson te Zoti, se ai është edhe ndjehës i haxhallarëve të djallit. E gjithë ky islam politik është gënjeshtër. Fryma e nacionalizmit shqiptarë duhet ta shpëtojë kombin dhe fenë islame dhe të rilindë një xhëmat i moderuar pa veshje të shëmtuara arabe dhe feja e shqiptarit rebel duhet të jetë vetëdija e tij.
Dhe feja shqiptarit rebel është dituria dhe dashuria ndaj atdheut e flamurit.
Gjithçka e lidhur ngushtësisht në mes Turqisë dhe islamit politik në Dardani. Tradhtia vazhdon të rritet, “të bekuarit e armikut” rriten vazhdimisht. Shpesh dëshprohemi me të vërtetë kur shohim se si marifetçinjtë “shqiptarë” arrijnë ta përqendrojnë vëmendjes e shqiptarëve trutharë mbi gjërat që sot kanë vetëm një randësi dytësore. Ata i nxitin shqiptarët në demonstrata dhe protesta me flamuj turko-arab që në të njejtën kohë Maqedonia, Mali i Zi, Serbia e Turqia po e ndajnë kombin tonë në dysh pak nga pak dhe në menyrë sistematike duke ia hequr themelet e “pavarësisë” sonë kombëtare! Të gjithë këta armiq treguan aftësi të jashtëzakonshme gjatë këtyre viteve.
Batakçinjtë parlamentar morën pjesë në atë tradhti kombëtare. Të gjithë fundrrinat e PDK,ës, LDK,ës luajtën politikën partiake e antikombëatre. Nga ana tjetër, ne duhet ta vazhdojmë luftën me besimin se do të dalim fitimtarë nga kjo katrahur, por tradhtarët poteraxhi vazhdojnë të kryejnë një agjitacion turbullues për ta bërë të mundur që kualicini afroaziatik të rrëmbente trojet tona. Natyrisht është më e lehtë sot për të nisur një luftë për këto territore meqenëse lufta e tanishme duhet të zhvillohet me armët e mendjes….
