Është një shkrimë me shumë mesazhe të mëdha…
Irfan Salihu, Shefqet Krasniqi, Naim Tërnava, Ridvan Qazimi… janë një plagë e rëndë e paditurisë e kombit tonë.
Këta janë krijesa krejt ndryshe nga ne. A ka fantazma, beduinë e të tjerë qenie si këto tek popujtë e Evropës??? Jo, s’ka. Në qoftë se ndjekë hemisferën e djathtë s’ka. Pikërisht prandaj unë them që s’ka. Që të bëhesh hoxhë, duhet të kesh karakter. Në përballjen e parë me ta ne duhet të mendojme dhe ti vejmë gishtin kokës dhe a duhet lejuar për kapriçon e tyre të sillën lirshëm në shoqëri dhe në mesin e fëmijëve tanë. Popull, mos qëndroni në errësirën e islamit poplitikë të këtyre beduinëve, mos u tregoni të lig dhe frikacakë.
Puna e parë që duhet bërë është të mos fillojmë nga islami politikë. Vlera fetare duhet shkurorëzuar, me qëllim që shqiptari të mësojë përseri të buzëqeshë, të jetë serish shqiptarë e jo i verbër. Populli shqiptar gjithmonë kishte vetëm zgjimë kombëtar. Në kuadrin e një vetëdije të këtillë inviduale e kombëtare flamuri, historia e gjuha shqipe ka qenë tipar kryesor i individualitetit të pjesëtarëve të kombit shqiptar.
Hap i parë në kulturën shqiptare do të jetë vendosja e kufirit midis injorancës dhe çiltërsisë dhe zgjimit kombëtar. Zgjimi kombëtar dhe çiltërsia duhet mbështetur, duhet mbrojtur sepse fëmijët tanë sjellin thesarin më të madhë kombëtar. Nëse ne nuk do të ndryshojmë asgjë, gjëndja do të përkeqësohet. Nëpër trojet shqiptare do të bredhin gjithnjë e më shumë njerëz si Irfani të verbuar nga tërbimi, të cilët vjellin helmë kundër kulturës sonë. Kjo është vdekje graduale që fillon nëpër xhami e mbaron në varr, është vdekje tetëmbëdhjetëvjeçare graduale.
Gjithçka në Dardani në mes tyre është e ndërvarur ngushtësishtë me nëjri tjetrin, në mes Irfanit, Muhaxherit e Shefqet Krasniqit.
Padyshim, një dukuri e tillë si terrorizmi është i lidhur ngushtësisht me gjithçka që ndodhë në islamin politik dhe në xhamitë tona. Shoqëria dhe politka shqiptare është e pa fuqishme ndaj kësaj dukurie. Rendi në Dardani, diciplina, morali feja, islami poltikë, radikalizmi, dhe gjithë të tjerat, janë të ndërtuara në parime të padrejta dhe antikombëtare e të vjetëruara, në mungesë diciplinës së vetdijës kombëtare dhe sistemit ligjor. Një ditë të afërt do ta humbim identitetin në mungesë vetëdijës kombëtare. Në këtë kohë, Dardania po gëlonte nga elementet e huaj, sidomos tradhtarë, shkije, turqë, bullgarë, maxhupë etj. Jeta e shqiptarëve ishte e zhveshur nga çdo gjë, ishte si një shfaqje teatrale, e rregulluar sipas qejfit të tyre. Po kanë frikë nga çdo gjë që është shqiptare, çdo gjë që jeton jashtë tyre dhe nga çdo gjë që është e ndryshme prej tyre.
Terrorizmi thjesht simbolizon, se të zhdukësh shqiptarët është pakuptim, se shqiptarët nuk janë materie, kurse matieren mund ta zhdukësh, mund të ndryshosh vetëm formën e shqiptarit në beduin. Siç po ndodhë sot në Maqedoni e Prizren. Por nëse e percepton shqiptarin e ILIRIDES vetëm si formë e shfaqjes së teatrale, pa pranuar në të thelbin shpirtëror të tij, atëherë tradhtia bëhet thjesht një lojë e zakonshme për kombin. Apo ne jemi një anomali e natyres apo një popull i veçantë në planet.
Në periudhat të tilla koncepti si historia, kultura, kombi dhe populli nuk janë pa kuptim. Nëse gjithë beduinët mund të organizohen kunder kombit për disa minuta, atëherë për ne ekziston vetëm një alternative për ne: e gjithë shqiptaria duhet të bashkohet si një kombë i vetëm si mishi me kocken. Ne nuk mund t’ia lejojmë vetes vetes luksin e të bërët sehir për të qenë e përçarë; përçarja është e rrezikshme, sepse ajo mund të provokoj në çdo moment luftën vëllavrasëse. Një luftë e till është e aftë ta shkatrrojë një kombë të tërë shqiptarë.
Ka shumë tendenca të fshehura, të cilat e ndihmojnë një fenomen të tillë, si terrorizmi, islami politik dhe tardhtinë kombëtare. Njëra prej tyre është vëllavrasja, islami politikë dhe urrejtja fetare që bëri të shpërthej më të madhe në Maqedoni. Vendet që e drejtojnë energjinë e tyre në krijimin dhe në përpunimin e mëtejshëm të njeriut shqiptar, duke menduar se lloji i ri i shqiptarit duhet të jetë i njejtë si beduinët e shkretirave arabe. Ky lloj njeriu është i vjetëruar me të vërtetë, por njerëzit e till mund t’i përdorin zakonet e vjetra mesjetare kundër vetë familjes dhe shoqërisë në tërësi. Këta janë të gatshëm që ta përdorin atë në çdo moment. Ne nuk duhet lejuar kjo thjeshtë do të ishte marrëzi e tradhti kombëtare.
Arma e islamit politikë të vjetëruar është grumbulluar dhe do të duheshin përpjekje të mëdha për të shpëtuar shoqërinë shiqptare prej tyre nga kjo mortajë. Kjo do të thotë që para të shumta, një sasi e madhe e energjisë dhe e fuqisë njerëzore janë hargjuar më kot nga pikpamja fetare kjo është katastrofë. Kështu, pra, tradhtari si Ridvani ka fuqi tmerrëshme, ai është më i fuqishëm se sa forca edhe më të fuqishme. Ai mund të lëshoj pa patur “frik” sulmet, ulërimat dhe stuhirat ndaj atdheut, sepse si përgjigje, drejtësia s’ka për të hedhur kundër tij ligjin dhe burgun. Mirpo, të gjitha këto që i hedhin kundër nesh janë shitur prej turkut! Por askush nuk e ka kuptuar thelbin e këtij fenomeni në shoqërinë tonë, sepse nuk e kemi kuptuar akoma psikologjinë e tyre shtazarake.
Nga pikëpamja ime, brenda tij grumbullohet aq shumë zemërim, tërbimi, agresiviteti, saqë vetëm lufta mund t’i japë atij shtensionim të plotë – e tillë është psikologjia e këtyre shqiptarëve. Irfani, për nga thelbi i tij, është gjahtar; për nga natyra, ai mund të shndërrohet edhe në bishë. Këta lloj njerëzish në fillim u bënë gjahtar për të masakruar dhe gjatë mijëra viteve kanë ngrënë edhe mish njeriu, ku, për më tepër, ka dominuar kanibalizmi. Siç po ndodhë me ISISIN në Siri e Avganistan etj…
Islami politikë ka ndikur te Irfani në menyrë sipërfaqësore. Në subkoshiencën e karakterit të tij bëhet gjatë tërë kohës luftë e brendëshme. Sepse ky beduin jeton në mosmarravëshje me vetveten. Prandaj kërkon shkakun… ndonjë shkak banal të hidhet kundër kombit, flamurit e kulturës shqiptare, për të fshehur subkoshiencën e tij të shëmtuar, i cili ka etje për tradhti, shkatrrim dhe që kënaqet nga shkatërrimi i çdo gjëje që është shqiptare. Prandaj Irfani mbushet nga dëshira për të vjellur stuhira, nga synimi për të shkatërruar. Ky ka nevojë, thjesht, për fjalë të cilat i prodhon islami politikë që të fsheh thelbin e tij të vërtetë prej beduini.
Ky lloj islami politikë do të përhapet “gjithnjë e më gjërësisht”. Mirpo politikanët tanë pa tru nuk kanë alternativë tjetër. Terrorizmi do të rritet. Këtë proces mund ta pengosh vetëm atëherë kur ne do ta ndryshojmë vetë bazën e vetëdijës sonë kombëtare. Irfani e “dënon” pasurinë lavdëron të varfurinë, ndërsa vetë ka dëshirë të jetoi në luksë si Naim Tërnava, Shefqet Krasniqi etj…
Por Irfani nuk ka hall të mbrojë kulturën shqiptare, sigurisht. Me dije apo pa dije, nuk e di, por i ngatërron disi parimet civilizuese shqiptare me kulturat e shpellarëve arabë me disa sjellje të tij, i cili në të vërtetë fsheh mllef për kombin që e lindi e rriti, por shumë herë nxjerrë edhe kryet. E përçka ne nuk dimë ai gjuan në turmë dhe pa dallime, ofendon motrat dhe nënat tona. Irfani riciklon as më shumë e as më pak, por një lloj neobolshevizmi të ngulitur thellë në kokën e tij. Në fund të fundit, Irfan mjekërziu duke se ka një problem të thellë me kulturën iliro – dardane në tërësi, i cili në këtë vend i jep bezdi shumëkujt, pasi tregon emancipim prej shpellari të fituar në xhamit tona në Prizren…
