I MADHI FAIK KONICA
Ka thënë.
O Zot! Shpëtoje Shqipërin Etnike nga vetë shqiptarët!
Pikëllimi i tij, për të cilin ai ishte në dijeni po aq saktësisht sa për të tjerat, ishte ngushëllimi i vetëm në atë marrëzi shqiptare.
Pak i habitshëm ky motiv edhe sot!
Si vallë do t’i bëhej e qartë shqiptarëve se në skenë ishin pamjet e të dy kohëve të njejta: njëra, e kohës së Faik Konicës, me trupin e Shqipëris të sakatosur te buza e kënetës, tjetra, një shekull më pas, 2016 i njejti trupë i Dardanisë shndërruar në “kufom e moçal”, kur një shqiptar i zakonshëm mund të shqyrtonte vrasjen e Dardanisë prapa krahëve? Pikrisht ne. As’e kuptuam akoma që s’jemi gati për asgjë. A s’e kuptuam që e kemi të vështirë, që s’mundemi të bëjmë asgjë për të mirën e atdheut?
E gjitha kjo lidhet edhe me Dardanin e sotit…
